Deze sleur duurt me nu echt te lang. Ga uit mijn hoofd, laat me met rust. Ik wil me weer gelukkig voelen. Écht gelukkig, gewoon dagen lang achter elkaar. De laatste maanden zijn zwart geweest, met hier en daar wat lichtpuntjes. Ik ben er helemaal klaar mee. Het wachten duurt me te lang en de pijn is me teveel. Toch kan ik er niets aan veranderen. Wat ik ook probeer, al mijn gedachten brengen me steeds weer terug naar jou. Te veel herinneringen. Soms zou ik echt willen dat ik het allemaal kon vergeten, omdat ik dan nu niet zo'n verdriet zou voelen.
Lief, ik mis je. Ik haat het dat ik van je houd. Of hield. Ik weet het niet meer. Ik hou van je, maar ik zou willen dat ik van je hield. Dat het allemaal voorbij zou zijn nu. Klaar, over en uit. Ik heb spijt, van alles wat er gebeurd is. Waarom moet mij dit overkomen.
Ik moet leren loslaten. Het klinkt zo simpel: laat het los. Niet meer aan denken en doorgaan. Makkelijker gezegd dan gedaan, zoals ze altijd zeggen. Bah, wat haat ik die uitspraak. Ik haat die uitspraak omdat er zoveel waarheid in zit. Het geldt voor zoveel dingen. Kunnen we het niet gewoon omdraaien? Alles is makkelijker gedaan dan gezegd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten